در فوریه ۲۰۲۵، آندری کارپاتی (Andrej Karpathy) اصطلاح «vibe coding» را معرفی کرد. این رویکرد به تولید نرم‌افزار به واسطه تعامل گفتاری با مدل‌های زبانی بزرگ (LLM) اشاره دارد؛ جایی که توسعه‌دهنده با توصیف مسأله، کد را به‌صورت تجربی دریافت و بهبود می‌دهد، بدون نیاز به کنترل دقیق ساختار یا جزئیات. این سبک به نوعی تحولی در روند توسعه نرم‌افزار است که می‌تواند حتی افراد مبتدی را قادر به ساخت نرم‌افزار کند بدون اینکه لزوماً مهارت‌های دقیق برنامه‌نویسی داشته باشند .
